Δεν υπάρχει εποχή που οι άνθρωποι να μην αναρωτιόντουσαν αυτό που λέει ο τίτλος. Θα μπορούσαν οι παλιοί Μεγάλοι, για παράδειγμα της πυγμαχίας, να νικήσουν τους σημερινούς Μεγάλους; Γιατί της πυγμαχίας; Γιατί είναι παλιό άθλημα, υπάρχει σε όλο τον κόσμο και έχει καταγραφεί σε εκατομμύρια βίντεο. Το Kick boxing δεν έχει μεγάλη ιστορία, το Muay Thai δεν έχει πολύ υλικό, το Brazilian Jujitsu είναι σχετικά πρόσφατο και το ΜΜΑ χθεσινό.
Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες έχουν αναλογικά λίγο υλικό και φυσικά, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδιαίτερη καταγραφή των αγώνων τους, αφού δεν μπορούν να καταγραφούν μάχες δρόμου.
Όμως το ερώτημα ισχύει για όλα τα στυλ.
Θα μπορούσε ο Mike Tyson να νικήσει τον Muhammad Ali;
ή τον Anthony Joshua;
ο Sugar Ray Leonard τον Floyd Mayweather jnr;
Από την στιγμή που δεν αναμετρήθηκαν στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να πούμε κάτι με σιγουριά. Όμως οι συνθήκες είναι διαφορετικές, οι γύροι ήταν παλιά 15 αντί για 12, η συχνότητα των αγώνων μεγαλύτερη, η προπονητική επιστήμη λιγότερο εξελιγμένη, η επιστήμη της διατροφής πιο απλή.
Αλλά και το εμπορικό μέρος των αγώνων ήταν διαφορετικό. Παλιότερα οι πυγμάχοι αγωνίζονταν προσπαθώντας να κερδίσουν την μεγαλύτερη δυνατή αμοιβή, ενώ τώρα οι μεγάλοι πυγμάχοι είναι σαν επιχειρηματίες που διαχειρίζονται την “μηχανή παραγωγής”, τον εαυτό τους. Η πλέον προχωρημένη μορφή αυτού είναι η εταιρεία που διαχειρίζεται τα δικαιώματα του ονόματος του Floyd Mayweather jnr, από την οποία ο πυγμάχος κέρδιζε περισσότερα εκατομμύρια από ότι σαν αμοιβή από τους αγώνες.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην ουσία. Η μεγάλη διαφορά είναι η προπονητική επιστήμη που υποστηρίζει όλο αυτό. Ο εξοπλισμός είναι καλύτερος, ασφαλέστερος, η διατροφή πιο προσεγμένη.
Αλλά και η τεχνική έχει αναπτυχθεί και λόγω του χρόνου εξέλιξης αλλά και λόγω της τεχνολογίας. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα ένας πυγμάχος μπορεί στον τελευταίο γύρο να ξεκινά την τελική επίθεση και σχεδόν να παίζει σαν να βρίσκεται στον 5ο γύρο. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι μπορούν και βελτιώνουν σε απίστευτο βαθμό την ταχύτητα των χεριών, την ισχύ κρούσης, την ισορροπία, την ευλυγισία, την αντοχή και όλα τα αθλητικά στοιχεία του μαχητή. Πλέον ένας κορυφαίος μαχητής δεν ετοιμάζεται για αγώνα χωρίς τον εξειδικευμένο προπονητή φυσικής κατάστασης, που δουλειά του είναι να τον έχει έτοιμο με συγκεκριμένες προδιαγραφές την ώρα που πρέπει.
Όσον αφορά την τεχνική και την στρατηγική, σήμερα ένας μαχητής μπορεί να δει άπειρες ώρες βίντεο με τον εαυτό του να αγωνίζεται αλλά και να προπονείται, όπως και άλλων μεγάλων της κατηγορίας του και να τους μελετήσει με κάθε λεπτομέρεια. Όσα δεν υπάρχουν σε βίντεο υπάρχουν σε βιβλία, που πλέον η πρόσβαση σε αυτά είναι πολύ εύκολη, μπορώντας έτσι να μάθει για άλλους πυγμάχους, για άλλες μεθόδους, για διαφορετικές αναλύσεις, να μελετήσει άλλες απόψεις αλλά και μέσω διαδικτύου να επικοινωνήσει με όλο τον κόσμο και να αντλήσει την πληροφορία που του λείπει.
Ας δούμε και μια ιστορία σχετική και άσχετη μαζί.
Σε μια ομιλία στο Ted υπήρξε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση. Το ερώτημα ήταν αν σαν άνθρωποι εξελισσόμαστε, αν γινόμαστε καλύτεροι.
Χρησιμοποιήθηκε ένα πολύ διαφωτιστικό παράδειγμα.
Το 1936 ο Jesse Owens είχε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα με εκπληκτικό χρόνο 10,02 δευτερολέπτων. Αν είχε αγωνιστεί με τον Usain Bolt το 2013, θα ήταν 14 μέτρα πίσω από τον Bolt όταν ο Bolt θα περνούσε τη γραμμή του τερματισμού στα 9,77 δευτερόλεπτα.
Όμως πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη ότι τότε το τερέν ήταν καρβουνόσκονη ενώ τώρα είναι ταρτάν, ότι τα παπούτσια του ήταν περίπου πρωτόγονα και δεν τον βοηθούσαν ιδιαίτερα να αναπτύξει ταχύτητα. Αντίθετα στην περίπτωση του Bolt όλα, από τα παπούτσια μέχρι το φανελάκι είχαν σχεδιαστεί με χρήση υψηλής τεχνολογίας για να του κάνουν τη ζωή πιο εύκολη.
Όμως μια βιομηχανική ανάλυση της ταχύτητας των αρθρώσεων του Owens έδειξε ότι αν έτρεχε στην ίδια συνθετική επιφάνεια με τον Bolt, πιθανότατα θα ήταν μόλις ένα βήμα πίσω.
Τελικά είμαστε καλύτεροι ή μένουμε ίδιοι; Έχουμε την ανάγκη να βλέπουμε τον εαυτό μας καλύτερο, μπορούμε εμείς σήμερα να λέμε ότι θα νικούσαμε τους παλιούς;
Είμαστε καλύτεροι από τους προγόνους μας επειδή εμείς ψηλώσαμε ή είμαστε πιο ψηλά επειδή στεκόμαστε απλώς στους ώμους τους;