Ο MatsumuraSokon (1809-1901) ήταν ένας από τους Δασκάλους του Shuri–Te, ενός από τα αρχικά στυλ της Okinawa. Ο Matsumura ανατράφηκε σε μια οικογένεια ευγενών. Δύο φορές στην ζωή του είχε ταξιδέψει στην Κίνα για να εκπαιδευτεί στις πολεμικές τέχνες. Η ικανότητά του στην μάχη ήταν τόσο υψηλή ώστε να εργαστεί σαν σωματοφύλακας των τριών τελευταίων ηγετών των νησιών Ryukyu, των οποίων το μεγαλύτερο είναι η Okinawa.
Πολλοί από τους μαθητές του έγιναν αργότερα μεγάλα ονόματα του Karate. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Yasutsune (Anko) Itosu, ένας από τους Δασκάλους του GichinFunakoshiτου δημιουργού του ShotokanKarate. Μαθητής του Matsumura ήταν ο BushiTakemura. Ένας από τους μαθητές του ήταν ο SokoKishimoto (1862 -1945). Ο Kishimoto εκτός από το άοπλο στυλ έμαθε και Kobudo, την χρήση όπλων. Ειδικεύτηκε στο Sai (μικρή τρίαινα) και το Bo(μακρύ ραβδί).
Ο Kishimoto σκοτώθηκε στην μάχη της Okinawa. Στην ζωή του είχε μόνο οκτώ μαθητές. Ένας από αυτούς ήταν ο SeikenShukumine.
Και η ιστορία μας αρχίζει ακριβώς σε αυτό το σημείο.
Ο Shukumineγεννήθηκε το 1925 στην Okinawa. Άρχισε να εκπαιδεύεται στις πολεμικές τέχνες στα 8 του χρόνια από τον AnkoSadoyama. Στα 14 του έγινε μαθητής του SokoKishimotoκαι παρέμεινε ως τον θάνατό του. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εκπαιδεύτηκε σαν Καμικάζι αλλά σε υποβρύχια “τσέπης”, γεμάτα εκρηκτικά, που σκοπό είχαν να εκτελέσουν αποστολές αυτοκτονίας εναντίον των Αμερικανικών πλοίων. Επέζησε και επιστρέφοντας στην πατρίδα του αποσύρθηκε σε ένα ερημικό νησί για να ανασυγκροτηθεί αλλά και να αναπτύξει το Karateτου.
Από αυτή την περίοδο ενδοσκόπησης και αναζήτησης γεννήθηκε το GenseiRyu. Το όνομα αποτελείται από τρία συστατικά: Gen που σημαίνει μυστηριώδες, απόκρυφο, σύμπαν αλλά και λεπτή και βαθιά αλήθεια, sei που σημαίνει έλεγχος, σύστημα, δημιουργία μιας φόρμας και Ryu που σημαίνει στυλ, σχολή. Όλο μαζί θα μπορούσε σε ελεύθερη μετάφραση να περιγραφεί κάτι σαν “να επιδιώξουμε την βαθιά αλήθεια μέσω της φόρμας”.
Πάρτε μια ιδέα:
Όμως ο Shukumine δεν είχε εξαντλήσει ακόμη την δημιουργικότητά του. Άλλωστε το επίπεδό του φαίνεται και από το ότι τον Οκτώβριο του 1950 σε μια επίδειξη στην Nippon Television όλων των Grand Masters του Karate, αν και μικρόσωμος, έσπασε με την κόψη του χεριού του 34 κεραμίδια και εκτέλεσε άλμα με 8 λακτίσματα.
Θεωρούσε ότι το Karate ήταν περιορισμένο και ουσιαστικά αμετάβλητο. Ήθελε να το προχωρήσει πέρα από τα όριά του. Αισθανόταν ότι το Gensei–Ryu ήταν μια ελαφρώς διαφορετική μορφή των παραδοσιακών στυλ Karate της Okinawa. Θα ήταν ανέφικτο να ξεφύγει από το περιοριστικό πλαίσιο της δομής του και να δημιουργήσει μια πιο δυναμική πολεμική τέχνη. Μια πολεμική τέχνη πιο γρήγορη και πιο ελεύθερη στις αλλαγές θέσεων.
Μια πολεμική τέχνη που να προχωρά πέρα από την δισδιάστατη κίνηση στον τρισδιάστατο χώρο.
Έτσι το 1965 παρουσιάζει τον “τρόπο του σώματος”, παρουσιάζει το Taido. Ένα στυλ τόσο διαφορετικό που αποτελεί μια κατηγορία από μόνο του.
Οι τεχνικές του βασίζονται σε δυναμικές κινήσεις του σώματος, σε αντίθεση με τα χτυπήματα χεριών και ποδιών που εκκινούν από μια στατική στάση. Οι κινήσεις του περιλαμβάνουν την κλίση του άξονα του σώματος για αποφυγή των επιθέσεων και ταυτόχρονα την συγκέντρωση κινητικής ενέργειας για μια επίθεση. Οι γυμναστικοί ελιγμοί συνδυάζονται με τις τεχνικές του Karate. Το Taido χρησιμοποιεί την δυναμική κίνηση του σώματος για να ελέγξει τον χώρο της μάχης. Δίνει έμφαση στην ελευθερία των επιλογών και την ανάπτυξη νέων διαδρομών.
Στο Taido υπάρχουν τρεις ενότητες: Hokei (κάτι αντίστοιχο με τα Kata), Jissen (αγώνας) και Tenkai(αγώνας ενός εναντίον πέντε αντιπάλων).
Πιο αναλυτικά:
Hokei:
Υπάρχουν 10 βασικά Hokei στο Taido. Αν και οι κινήσεις είναι προκαθορισμένες, ο ασκούμενος μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό και την αναπνοή υπό την προϋπόθεση ότι η ουσία του Hokei παραμένει αμετάβλητη. Στο Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα περιλαμβάνεται και διαγωνισμός Hokei, υπάρχει δε και σε μορφή ομαδικού.
Δείτε τον Shukumine να παρουσιάζει το Enmei no Hokei το 1986 ενώ είναι 60 ετών:
Και εφαρμογές:
Και ομαδικό Hokei:
Jissen:
Είναι αγώνας ημιεπαφής με τους πόντους να κερδίζονται στις καθαρές τεχνικές που απλώς υποδεικνύουν το άνοιγμα στην άμυνα. Οι τεχνικές μπορεί να είναι χτυπήματα με χέρια, αγκώνες, πόδια. Μια τεχνική για να πάρει ολόκληρο πόντο πρέπει να έχει άμεση επαναφορά και κραυγή. Απαγορεύονται χτυπήματα στο κεφάλι. Όταν όλα γίνουν ολοκληρωμένα υπάρχει ippon, δηλαδή ολόκληρος πόντος και τέλος του αγώνα. Ένα ατελές χτύπημα μπορεί να οδηγήσει σε μισό πόντο (wazari) η τέταρτο του πόντου (yuko). Ίδια λογική με το Judo.
Tenkai:
Είναι αγώνας διάρκειας 30 δευτερολέπτων ενός εναντίον πέντε αντιπάλων, προκαθορισμένος και χορογραφημένος. Για τον λόγο αυτό μπορούμε να δούμε τεχνικές που σπάνια βλέπουμε σε κανονικό αγώνα. Βαθμολογείται η μετακίνηση, η απόσταση, η χρήση του τρισδιάστατου χώρου, ο βαθμός δυσκολίας, ο ρεαλισμός και η σκοπιμότητα των επιθέσεων.
Το Taido διδάσκεται σε Ιαπωνία, Σουηδία, Φιλανδία, Πορτογαλία, Δανία, Νορβηγία, Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία, Αυστραλία, Καναδά και ΗΠΑ.
Ο Sensei Shukumine πέθανε από καρδιακή ανακοπή στις 26 Νοεμβρίου του 2001 σε ηλικία 75 ετών.
Το Taido είναι πραγματικά τελείως διαφορετικό από κάθε άλλη πολεμική τέχνη. Είναι πρωτοποριακός ο τρόπος που σκέφτηκε ο δημιουργός του. Δεν ξέρουμε αν είναι πρακτικό σε μια μάχη δρόμου αλλά σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον σαν σύλληψη, σαν άσκηση αλλά και σαν διαχείριση του χώρου. Έχει πολλά νέα πράγματα να προτείνει σε ασκούμενους σε άλλες πολεμικές τέχνες.
