Το UFC είναι ίσως η μεγαλύτερη διοργάνωση του ΜΜΑ στον κόσμο. Οι μεγάλοι μαχητές του UFC είναι οι καλύτεροι. Κοινά χαρακτηριστικά τους είναι ότι τους αρκεί μισή ευκαιρία για να νικήσουν και ότι όταν την δουν δεν συγχωρούν.
Αποτέλεσμα αυτών είναι ότι πολλοί αγώνες λήγουν με νοκάουτ ενώ μάχονται ακόμη σε όρθια στάση. Μια μικρή χαραμάδα στην άμυνα και ακολουθεί η “ριπή”.
Μερικοί από αυτούς όμως δεν περιμένουν να εμφανιστεί το άνοιγμα, αλλά το δημιουργούν. Είτε μετά από μια επιτυχημένη άμυνα, μια αποφυγή, ένα λάθος πάτημα, ένα άστοχο χτύπημα, μια αδύναμη άμυνα, μια στιγμή “κολλήματος”, μία λάθος θέση στον χώρο.
Οι “ριπή”, οι συνδυασμοί, είναι πραγματικά ευφάνταστοι. Απλοί, οικονομικοί, ακολουθούν το άνοιγμα που δημιουργείται και το κάνουν μεγαλύτερο. Δεν αφήνουν τον αντίπαλο να οργανώσει ξανά την άμυνά του. Απέναντι σε τόσο μεγάλους μαχητές, από την στιγμή που δημιουργήθηκε το άνοιγμα ο αγώνας έχει ήδη τελειώσει.
Οι συνδυασμοί αυτοί περιλαμβάνουν συνήθως 3 – 5 χτυπήματα. Το πρώτο καίριο χτύπημα είναι αυτό που επιτρέπει στον συνδυασμό να αρχίσει να ξεδιπλώνεται.
Αν ο συνδυασμός μετά από αυτά τα 5 το πολύ χτυπήματα δεν έχει τελειώσει τον αγώνα, τότε το πρόβλημα το έχει ο επιτιθέμενος. Πρέπει να ξαναδεί την αποτελεσματικότητά του.
Στις περιπτώσεις που βλέπουμε, τέτοιο θέμα δεν υπάρχει, όλα είναι πολύ δουλεμένα και αποτελεσματικά. Επίσης δεν θα δείτε τυχαίο χτύπημα. Συνδυασμοί με τυχαίο χτύπημα δεν υπάρχουν.
Αν το νοκάουτ είναι αυτό που προσφέρει θέαμα στους θεατές, ο συνδυασμός που προηγείται είναι αυτός που προσφέρει το θέαμα σε αυτούς που γνωρίζουν.
