Τι είναι το Baby step;
Τα μαχητικά στυλ έχουν γενικά τρεις ενότητες τεχνικών. Τις τεχνικές χεριών, τις τεχνικές ποδιών και τις μετατοπίσεις.
Οι τεχνικές χεριών περιλαμβάνουν χτυπήματα και αποκρούσεις, οι τεχνικές ποδιών επίσης χτυπήματα και αποκρούσεις.
Οι μετατοπίσεις περιλαμβάνουν βηματισμούς προς όλες τις κατευθύνσεις, εμπρός, πίσω, δεξιά, αριστερά, στροφές αριστερόστροφα, στροφές δεξιόστροφα, εναλλαγές ποδιών, εναλλαγές πλευρών, εναλλαγές μήκους βημάτων, αλλαγή ύψους του σώματος και πολλά ακόμη, μεμονωμένα και σε συνδυασμό δύο ή περισσοτέρων, της ίδιας ομάδας μετατοπίσεων ή διαφορετικών.
Μία από αυτές τις επιλογές μετατοπίσεων, είναι αυτό που πολλοί ονομάζουν “baby step”.
Το “baby step” είναι μία πολύ μικρή μετατόπιση. Μπορεί να γίνει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, εμπρός, πίσω, αλλά και αριστερά ή δεξιά. Πρόκειται για ένα σχεδόν επιτόπιο βήμα, ένα μικρό τίναγμα, που περισσότερο έχει σκοπό να νικήσει την αδράνεια του σώματος και να δημιουργήσει μία εκρηκτική επιτάχυνση πολύ μικρής απόστασης.
Γιατί είναι σημαντικό το Baby step;
Αυτό το αμελητέο βήμα μπορεί να οδηγήσει στιγμιαία σε μια μεγάλη στρατηγική υπεροχή, να “γυρίσει” ή να τελειώσει απότομα τον αγώνα. Οι λόγοι είναι οι εξής:
- δημιουργεί μεγάλη ροπή σε πολύ μικρό χρόνο
- καλύπτει το “άνοιγμα”, την κρίσιμη απόσταση που απέχει η άκρη του ποδιού ή του χεριού από τον στόχο
- είναι κίνηση οικονομική, δεν απαιτεί πολύ ενέργεια για να εκτελεστεί
- διαρκεί μόνο μία στιγμή
- αιφνιδιάζει τον αντίπαλο
Όλα καλά, αλλά είναι και εύκολα; Όχι βέβαια. Είναι μια αποφασιστική κίνηση που περιέχει δυνατό πάτημα. άψογη ισορροπία, τέλεια συνεργασία του κάτω μέρους του σώματος με τον κορμό, καλή στόχευση, μέτρηση απόστασης, ακρίβεια, αντίληψη της κίνησης του αντιπάλου, κίνησης δικιάς μας, γνώση της τεχνικής του χτυπήματος, φαντασία, εμπειρία, αποφασιστικότητα, καθαρό μυαλό.
Το “baby step” εκτελείται μαζί με ένα χτύπημα, μετά από ένα ή περισσότερα χτυπήματα, πριν από ένα ένα ή περισσότερα, ανάμεσα σε άλλα χτυπήματα, μπορεί να συνδυαστεί με όλων των ειδών τις άλλες μετατοπίσεις, όλων των ειδών τα χτυπήματα των χεριών και των ποδιών.
Αυτό που επιδιώκουμε με ένα “baby step”, είναι το να μπορέσουμε να βρεθούμε απέναντι σε έναν ακάλυπτο στόχο, με τον αντίπαλο ξαφνιασμένο, ¨παγωμένο” και με την καλή μας τεχνική “φορτωμένη” με την μέγιστη ισχύ, ενώ όλο το σώμα μας έχει συντονιστεί πίσω από το χτύπημα, υποστηρίζοντας την τελειωτική κρούση.
Αν τα βάλουμε όλα αυτά μαζί σε μία στιγμή, ο αγώνας τελειώνει.
Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την τέλεια εφαρμογή ενός “baby step”, που έχει γράψει ιστορία. Πρόκειται για αγώνα επαγγελματικής πυγμαχίας μεταξύ των Bernard Hopkins και Oscar de la Hoya.
Ποιοι είναι αυτοί;
Bernard Hopkins:
67 αγώνες, 55 νίκες, 32 με νοκάουτ, 8 ήττες, 2 ισοπαλίες, 2 αγώνες που ακυρώθηκαν.
Είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους πυγμάχους των τελευταίων 30 ετών, με πολλά παγκόσμια πρωταθλήματα σε δύο κατηγορίες βάρους, μεταξύ των οποίων ο αδιαμφισβήτητος τίτλος μεσαίων βαρών από το 2001 έως το 2005 και ο τίτλος ελαφρών βαρέων από το 2011 έως το 2012.
Oscar de la Hoya:
45 αγώνες, 39 νίκες, 30 με νοκάουτ, 6 ήττες.
Χρυσός Ολυμπιονίκης το 1992 στην Βαρκελώνη, με 11 παγκόσμιους τίτλους σε έξι κατηγορίες βάρους Κατατάσσεται ως ο 29ος καλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών.
Ο αγώνας έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου 2004, στο Las Vegas. Ο Hopkins κατείχε τους τίτλους μεσαίων βαρών WBC, WBA και IBF και του The Ring.
Αν και ο αγώνας ήταν στα 72 κιλά, πολλοί θεώρησαν ότι ο De La Hoya ήταν πολύ μικρός για την συγκεκριμένη κατηγορία βάρους και ο Hopkins θεωρείτο το μεγάλο φαβορί.
Ο De La Hoya έκανε έναν αγώνα τακτικής. Μετά από οκτώ γύρους, ο Oscar προηγείτο στα σημεία με 77–75, 78–74 και 79–73.
Όλα έγιναν στον 9ο γύρο.
Ο Hopkins εκτελεί ένα ευθύ χτύπημα (35,35) που απασχολεί την άμυνα που σηκώνεται και κόβει το χτύπημα, ο De la Hoya ετοιμάζεται να ξεκινήσει το αριστερό του hook, αλλά ο Hopkins συνεχίζει άμεσα με κλείσιμο της απόστασης, baby step, και αριστερό, τέλειο και δυνατό χτύπημα στο απροστάτευτο συκώτι.
Ο De La Hoya πέφτει σφαδάζοντας στο καναβάτσο όπου καταμετρήθηκε το νοκάουτ. Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του De La Hoya έχανε με νοκάουτ. Αργότερα δήλωσε ότι δεν μπορούσε να σηκωθεί επειδή ο πόνος στο συκώτι ήταν αφόρητος.