‘Όταν σκεφτόμαστε αγώνες που επιτρέπονται χτυπήματα με τα χέρια, λακτίσματα, ανατροπές, λαβές, ουσιαστικά τα πάντα, τρία γράμματα έρχονται στο μυαλό μας: ΜΜΑ.
Όμως ο κόσμος δεν περίμενε το ΜΜΑ και οργανώσεις σαν το UFC για να σκεφτεί έναν αγώνα όπου θα επιτρέπονται τα πάντα.
Το 1995 έγινε στην Ιαπωνία το “Japanese Jiu Jitsu Tournament “. Σε αυτό συμμετείχαν 48 μαχητές όλων των στυλ, Jiu Jitsu, Karate, Kyokushin, Seidokan, Muay Thai, Sambo, Judo, Shootboxing, Shooto, Kickboxing, Pancrase Japanese, κ.α. Μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις τεχνικές του στυλ τους ελεύθερα. Αγωνίστηκαν με κοινά αποδεκτούς κανόνες που επέτρεπαν τις τεχνικές όλων των στυλ.
Παρατηρείστε ότι τα χτυπήματα με τα χέρια στο πρόσωπο αλλά και στον κορμό γίνονται με την παλάμη, όπως στο Pancrase Japanese, χωρίς γάντια.
Ένας από αυτούς που έλαβαν μέρος ήταν και ο σπουδαίος Akihiro Gono (γεννημένος στις 7 Οκτωβρίου 1974) ο οποίος τότε ήταν στην αρχή της καριέρας του. Ο Gono έκανε μεγάλη πορεία σαν μαχητής του ΜΜΑ αργότερα, αγωνιζόμενος στο UFC, το PRIDE, το Pancrase , το World Series of Fighting, το DEEP, το World Victory Road, το Shooto, το Bellator και το 2009 στο Dynamite!! Δηλαδή παντού. Το ρεκόρ του στο ΜΜΑ: 68 αγώνες, 36 νίκες, 24 ήττες, 8 ισοπαλίες, ενώ στο kickboxing: 12 αγώνες, 5 νίκες, 7 ήττες.
Ουσιαστικά πρόκειται για αγώνες ΜΜΑ πριν το ΜΜΑ. Βλέπουμε πολύ διαφορετικά στυλ αλλά με σπουδαίους τεχνίτες που “τελειώνουν” τον αγώνα με κάθε τρόπο.
Βλέπουμε όμως και κάτι άλλο. Όταν κάποιος πέσει κάτω ο αγώνας σταματά σχεδόν αμέσως και γενικά η μάχη εδάφους δεν διαρκεί πολύ. Η εικόνα που βγαίνει εστιάζει περισσότερο στην τεχνική και λιγότερο στην υπερβολική βία του σημερινού ΜΜΑ.
Αλλά θα μου πείτε άλλη εποχή, άλλα ήθη.
