Ο Iranian Hulk, κατά κόσμον Sajad Gharibi, ένα παλικάρι 175 κιλών επρόκειτο να αντιμετωπίσει σε αγώνα πυγμαχίας τον Martyn Ford, ένα άλλο παλικάρι 145 κιλών.
Και οι δύο δεν είχαν εκπαιδευτεί σαν πυγμάχοι, είχαν όμως μέγεθος και κυρίως κιλά σεβαστά, τόσο ώστε κάποιοι οργανωτές σχετικών εκδηλώσεων να θεωρήσουν τον συνδυασμό εμπορικά ενδιαφέροντα.
Ήταν και ο ένας από το Ιράν ενώ ο άλλος ήταν γνωστός από ταινίες οπότε θα “τράβαγε” κόσμο.
Αλλά τα πράγματα πήγαν όπου ήθελαν αυτά και όχι οι διοργανωτές.
Ο Martyn Ford τελικά αποφάσισε να μην συμμετάσχει σε αυτό το event.
Ο αγώνας όμως έπρεπε να γίνει, αν ο Martyn δεν ήθελε, οκ, υπάρχουν και άλλα παιδιά που έτρωγαν όλο το φαγητό τους όταν ήσαν μικροί.
Και βρέθηκε ο Titán Kazajo. Ποιός είναι αυτός; Ένας άνθρωπος συνεργάσιμος, φιλότιμος, είχε και γένια και βάρος που να εμπνέει σεβασμό και το βράδυ του αγώνα δεν είχε κανονίσει κάτι.
Και εγένετο αγώνας. Καλά δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ας πούμε μια διαφοροποίηση από αυτό που γνωρίζουμε από αγώνες πυγμαχίας, ήταν ότι ο Iranian Hulk δεν έριξε ούτε μία γροθιά, τις έριξε όλες ο άλλος.
Μια άλλη διαφορά ήταν ότι και οι δύο κοιτούσαν προς την ίδια κατεύθυνση, αυτή που έβλεπε ο Hulk με την πλάτη γυρισμένη, ενώ συνήθως ο ένας αντίπαλος κοιτά τον άλλο όταν μάχεται. Και πάλι πρωτότυπος ήταν ο Iranian Hulk.
Και τέλος η πιο σημαντική διαφορά: ήσαν βιαστικοί. Ο αγώνας τελείωσε μόλις άρχισε, εντάξει ένα λεπτό μετά, μην το κάνουμε θέμα.
Μην σας κουράζω, δείτε το δρώμενο:
Ο Martyn Ford εξηγεί γιατί δεν προχώρησε.
Και εδώ βλέπουμε τις δηλώσεις του Sajad μετά τον αγώνα:
