Οι άνθρωποι της μουσικής, τα συγκροτήματα, προσπαθούν να δημιουργήσουν τον “ήχο” τους. Ένα αποτύπωμα στον τρόπο που ακούγεται η μουσική τους, που όμως να είναι μοναδικός και να διαφέρει από των άλλων.
Οι ζωγράφοι κάνουν το ίδιο με την τεχνοτροπία που αναπτύσσουν, με τα χρώματα που χρησιμοποιούν, με τις αποχρώσεις, με τον τρόπο που απεικονίζουν τα πρόσωπα. Έτσι δημιουργούν ένα αναγνωρίσιμο μοτίβο, που τους ξεχωρίζει από τους άλλους.
Οι άνθρωποι του θεάματος και ειδικά αυτοί που στους ρόλους τους παρουσιάζουν και κάποιες γνώσεις στις πολεμικές τέχνες, προσπαθούν να τυποποιήσουν κάποιες κινήσεις που να λειτουργούν σαν “υπογραφή”. Για παράδειγμα αν σας ρώταγα πείτε μου το πρώτο χαρακτηριστικό που σας έρχεται στο μυαλό για τον Van Dame, μάλλον θα λέγατε τα μεγάλα ανοίγματά του και τα λακτίσματά του “στο Θεό”. Αν σας ζητούσα το ίδιο για τον Bruce Lee, θα ήταν η γροθιά της μιας ίντσας, η γροθιά χωρίς φόρα.
Όμως αυτή η τεχνική δεν είναι ανακάλυψη του Bruce και δεν είναι κάτι τόσο μονοδιάστατο.
Στο βίντεο που επιλέξαμε βλέπουμε τους εκπαιδευτές του Shogen Ryu Karate από την Okinawa, να εξηγούν ό,τι υπάρχει πίσω από την γροθιά της μιας ίντσας, αλλά και όλη την δομή της κίνησης του κορμού που την υποστηρίζει. Προσέξτε την λεπτομέρεια στην αμελητέα κίνηση των ισχύων, που παράγει την ισχύ.
Ένα βίντεο για τους λάτρεις της “υψηλής ραπτικής”.
