Εντάξει δεν το λες και άνετο, αλλά είναι ένα “γήπεδο” που το έχουμε όλοι μας και είναι το minimal του αγωνιστικού τερέν.
Πάρτε μια ιδέα:
Το Car-jitsu είναι απλό. Οι μαχητές πρέπει να κερδίσουν τους αντίπαλούς τους στα μικρά όρια ενός αυτοκινήτου. Ό,τι υπάρχει μέσα στο αυτοκίνητο, ζώνες ασφαλείας, τιμόνι, καθρέπτες, καθίσματα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κερδίσει κάποιος τον αγώνα.
Οι κανόνες του Car-jitsu είναι αρκετά ξεκάθαροι. Οι δύο μαχητές ξεκινούν από τα μπροστινά καθίσματα με τις ζώνες ασφαλείας φορεμένες και ο στόχος τους είναι να νικήσουν είτε με περισσότερους πόντους, είτε με εγκατάλειψη του αντιπάλου.
Ο αγώνας αποτελείται από 2 γύρους των 3 λεπτών. Εάν είναι ισόπαλοι, οι μαχητές μετακινούνται στο πίσω κάθισμα για έναν τρίτο γύρο 4 λεπτών.
Αν και ακόμη το car-jitsu δεν έχει ξεπεράσει τα ρωσικά σύνορα, μπορούμε να το ξανασκεφτούμε, αφού τα “γήπεδα” υπάρχουν κατά εκατομμύρια.
“Προπονητικοί χώροι” θα μπορούσαν να είναι αυτοκίνητα που ετοιμάζονται για απόσυρση και δεν θα στενοχωριόταν κανείς αν ταλαιπωρούνταν λίγο.
Θα μπορούσε μάλιστα, σε επίσημους αγώνες, να δημιουργηθούν και κατηγορίες, οικογενειακού αυτοκινήτου, SUV, σπορ, VAN, αγροτικού και καμπριολέ για να παίζουν και σε ανοικτό. Χορηγοί θα μπορούσαν να είναι οι κατασκευαστές των αυτοκινήτων.
Τον χειμώνα θα μπορούσαν να αγωνίζονται και με αναμμένο το καλοριφέρ.
Mini πρωταθλήματα θα διοργανώνονταν ακριβώς έξω από το σπίτι μας, στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο, ενώ ομάδες θα μπορούσαν να πηγαίνουν στις μεγαλύτερες αθλητικές συναντήσεις μαζί με το “γήπεδό” τους για να αγωνίζονται εντός έδρας.
